Het is niet dat het thuis werd ontmoedigd. Integendeel. Vier jaar solfège en daarna zeven jaar pianoles op de muziekschool. En ik verslond boeken, fictie en vooral ook non-fictie. Maar er mijn carrière van maken? Dacht het niet!

Op het middelbare school eindexamen cabaret zong ik solo en speelde toneel. Soms zong ik met vrienden mee. Maar verder dan een bariton die ook bij de bassen én de tenoren in een koor kon zingen schopte ik het niet. Dat heb ik overigens vele jaren bij Chantatouille gedaan.

Toen ging ik rond mijn vijftigste op zangles en leerde ik om écht te zingen. Ik mag mezelf een goede amateur noemen (zie hieronder bij ‘mijn programma’s'). Niet veel later ging ik uit nieuwsgierigheid de opleiding volgen bij de Nationale Vertelschool. Ik ging voor publiek verhalen vertellen en belandde als webmaster en penningmeester in het bestuur van de Stichting Vertellen.

De Combinatie dus

Zingen en vertellen liggen voor mij in elkaars verlengde. Zijn onlosmakelijk verbonden. Twee kanten van dezelfde munt. Ik heb wel losse verhalen vertelt op festivals en op vertelpodia, maar de combi bevalt me het beste. Alsof ik niet anders kan. Zingen én vertellen. Allebei gebaseerd op ritme en structuur, op het gebruik van uitgekiende spanningsbogen om de aandacht vast te houden, op het werken naar een apotheose om het publiek verlossing te geven. Een belangrijke kunstvorm. Zonder zang, muziek en verhalen zijn we minder mens. Zie voor dit laatste ook mijn onderzoek naar de oorsprong van ons Bewustzijn.

Mijn eigen programma’s

Ik heb een programma geschreven rond Schubert’s Winterreise. Schubert’s Winterreise verhaald is een programma van meer dan een uur, opgebouwd rond 14 van de 24 liederen uit deze cyclus. En tussen de liederen weef ik de verhalen (link). Ik vertel het verhaal dat de liederen verklanken; ik vertel over romantiek en hoe revolutionair dat was; over de jong gestorven componist Franz Schubert en de bijna even jong gestorven dichter Wilhelm Müller; over wat romantiek nog steeds met ons doet; over de politieke lading van romantiek en hoe het door de overheid werd bestreden; over de opkomende bourgeoisie en het belang van bladmuziek; en nog veel meer (eerste concert in het Beauforthuis)

Een tweede programma is persoonlijker: het wonderjaar 1958. Een programma waarin ik verhalen combineer met bijpassende muziek. Een verhaal over mijn ouders dat eindigt in een operette tango uit de tijd dat zij elkaar ontmoeten bij het dansen. Een ander verhaal over duistere zaken in de jaren dertig die ik terugvond in de boekenkast van mijn vader waar Randy Newman jaren later een bekend lied over maakte. Enzovoort en zo meer.

Ik begeleid koren met verhalen die hun voorstellingen opluisteren en verduidelijken. Altijd maatwerk, maar ik heb materiaal kunnen hergebruiken zoals mijn inleiding op “the making of the drum” van Bob Chilcott en “romancero gitano” van Mario Castelnuovo-Tedesco die ik verschillende keren heb uitgevoerd met een koor.

Publicatie

En een paar van deze teksten zijn beschikbaar voor publiek gebruik. Zie deze pagina.