Aug. 2006 – Sept 2008
Je zult mij niet horen klagen over dat vroeger alles beter was. Al motorrijder sinds 1977, en bekend met de motoren van net voor die tijd, weet ik dat de huidige generatie veel en veel beter presteert. Qua remmen, qua acceleratie, qua veercomfort, qua windbescherming. Enzovoort. En met motorkleding is de vooruitgang nog groter geweest. Er mag wel nostalgisch worden gedaan over vet-jassen en dat soort zaken. Maar ik heb die dingen gedragen toen ze de enige serieuze keuze waren in herfst, winter en voorjaar. Want een leren pak, en die heb ik ook gehad, een Lookwell met een blauw en wit kleurenpatroon hielden de boel al in september niet meer warm en dan moesten de herfststormen nog komen. Een soppend leren pak is echt niet lekker. Geloof me, het is mij gebeurt. Dan koop je natuurlijk een regenpak, maar dat helpt niet warm te worden, maar voegt wel geklapper in de wind toe. Want ook stevig plastic wordt flexibel op snelweg snelheden. Dus de vet-jas was het beste kledingstuk voor de allround motorrijder.
En een vet-jas háált het niet bij de moderne textielkleding. Écht niet. Niet alleen dat indertijd beschermstukken op ellebogen, schouders, en knieën niet beschikbaar ware. Laat staan dat er een E-merk voor was om kwaliteit te garanderen. De ventilatie mogelijkheden waren miniem. Draagcomfort bestond er uit een grote te kopen want dan klemde hij niet. Zakken hadden de vet-jassen genoeg, dat wel. Alleen werden je handen vet en vies van er iets uit vissen. En de spullen in die zakken ook. En naden wisten ze toen nog niet dicht te krijgen, dus daar ging het toch door lekken. En de omslagen die toendertijd werden gebruikt om ritsen waterdicht af te sluiten hadden de nare gewoonte ongemerkt toch een stukje om te slaan. Kwam er toch water door.
Al met al is het in de moderne kleding een stuk beter toeven. Maar toch ben ik niet altijd onder de indruk van de kwaliteit van de moderne motorspullen. Neem mijn mooie nieuwe Honda. Prima motor, niks mis mee. Had wat meer vermogen in mogen zitten wat mij betreft, ze hadden het 900 cc twin blok er volgens mij zo in kunnen schuiven, maar goed. Zo gaat het ook. Maar de kwaliteit van het chroom is niet wat het is geweest. Op mijn Suzuki uit 1980 zitten nog diverse originele chromen onderdelen. Die zien er nog prima uit; beetje dof, maar voor gewoon gebruik nog best in orde. Alleen als je er echt op let zie je dat ze niet nieuw zijn. Bij de Honda waren rem- en schakelpedaal na een half jaar al aan het uitslaan. Eerst dof, daarna roestig. En dat werd niet beter met poetsen. De motorzaak gooit het natuurlijk op in de winter doorrijden en de pekel die er dan op komt, maar mijn motor staat van 15 december tot 1 maart in de garage. En ik weet heus wel hoe ik winter rommel er af was. Niet goed!
Over pekel gesproken. Daar kan een moderne motor dus ook een stuk minder tegen met al die lak onderdelen. En de uitlaten kunnen al helemaal nergens tegen, die kleuren al bruin als je er alleen maar naar kijkt. Ik weet wel dat deze motor uit Spanje komt, de oude Montesa fabriek in Barcelona, maar dit zijn Alfasud geluiden! Nu maken die uitlaten met niet zo veel uit; je ziet ze toch niet, en de demper, die je juist heel prominent ziet, ziet er wel goed uit. Maar toch. Uiteindelijk zijn met veel vijven en zessen de rem- en schakelpedalen vervangen. Loonkosten voor mijn rekening ,dat dan weer wel. Toch niet helemaal conform de reputatie die Honda heeft van betrouwbaarheid met een gouden randje!
Maar als de PR afdeling er lucht van krijgt, dan gaat alles gezwind. Zo krijg ik al na drie maanden post van Honda. Of ik mij spoorslags naar de motorzaak wil spoeden om de achter-rem-moer goed aan te laten draaien. Ja. dan werkt die Japanse fabricage aanpak weer wel, zelfs in Spanje. Een klusje van een kwartier, vooral omdat je er zo slecht bij komt met al dat body work. En kan ik weer in alle vertrouwen gebruik maken van de met ABS beveiligde prima stoppers op de Deauville.